«Έλληνας είναι οποιοσδήποτε επενδύει σ΄αυτήν την χώρα, το μέλλον το δικό του και το μέλλον των παιδιών του.
Ανεξαρτήτως καταγωγής. Αν είναι Σέρβος, αν είναι Τούρκος, αν είναι Βούλγαρος, αν είναι αρβανίτης ή αν είναι Έλληνας. Αλλά ένας είναι ο λαός!» (Διαβάστε εδώ)
Ονομάζοντας εντέχνως τους Αλβανούς ως Αρβανίτες θέτει ευθέως θέμα αλβανοποίησης των Ελλήνων Αρβανιτών οι οποίοι κατοικούν εκατοντάδες χρόνια στην Ελλάδα, και αισθάνονται πολύ περισσότερο Έλληνες από κάποιους νεοεποχίτες πολυτισμικούς πράκτορες όπως ο Καζάκης, που προφανώς σκοπό έχουν τον αφελληνισμό και την εξαφάνιση του ελληνικού έθνους.
Αντίθετα δεν αρθρώνει λέξη όμως για την καταδίωξη και την προσπάθεια αφανισμού των ελληνικών πληθυσμών που κατοικούν στην Βόρεια Ήπειρο.
Σε επόμενο βήμα βλέπουμε από το ιστολόγιο Κλασικοπερίπτωση την ανθελληνική θέση του ως προς το θέμα της Μακεδονίας, προσπαθώντας να μας πείσει ότι η Μακεδονία δεν είναι ελληνική, και όποιος ασχολείται μ΄αυτό είναι "πράκτορας ξένων υπηρεσιών", (ενώ πατριώτης βεβαίως είναι ο ίδιος), στο ίδιο μήκος κύματος με όλους εκείνους που προσπαθούν να ξεπληρώσουν τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας της Ελλάδος.
______________________________________
"...έστι μέν ούν Ελλάς και η Μακεδονία."
(Στράβων 1ος αιωνας π.χ)
Χθές ο κ. Καζάκης στο προσωπικό του ιστολόγιο δημοσίευσε μια απάντηση σε όσους τις τελευταίες ημέρες τον επέκριναν για την συμμετοχή του ως μεταφραστής του βιβλίου "Μακεδονία: Οι φυλές και το Μέλλον τους" που είχε γράψει στις αρχές του 20ου αιώνα ο βρετανός Χένρυ Μπρέιλσφορντ.
Είχαμε εδώ και ημέρες παρακολουθήσει αυτές τις κριτικές και περιμέναμε με ενδιαφέρον την απάντηση του κρινόμενου κ.Καζάκη και αυτό διότι σήμερα δεν είναι αναγνωρίσιμος ή και κατά πολλούς "διάσημος" εξ αιτίας της μεταφραστικής του δραστηριότητας, αλλά εξ αιτίας της "πρωτοπορείας" του ή κατ΄άλλους "πρωτοκαθεδρίας" του στο νεοιδρυθέν ΕΠΑΜ, πράγμα που ασφαλώς δίνει άλλη διασταση αλλά και σημειολογική αξία στις απαντήσεις του.
Είναι αλήθεια ότι οι αναλύσεις του κ.Καζάκη σχετικά με τα αίτια της κρίσης και κυρίως η ρηξικέλευθη πρότασή του για την έξοδο απο αυτή , αν και δεν ηταν πρωτοειπωμένα, συγκίνησαν και αφύπνισαν μεγάλο πλήθος αναγνωστών και ακροατών του.
Ο χαρακτήρας του επαναστατικού του λόγου ήλκυσε και συνεχίζει να ελκύει χιλιάδες Ελλήνων που αναγνωρίζουν τις ξένες επιβουλές , τις δόλιες μεθόδους που χρησιμοποιούν ντόπιοι και ξένοι καθώς επίσης και ότι ο δρόμος προς την σωτηρία της πατρίδας μας δεν μπορεί να είναι άλλος απο εκείνον ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Όπως όμως έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενες αναρτήσεις μας και συνοπτικά στο εισαγωγικό σχόλιο της αναδημοσίεσης πρόσφατης συνέντευξης του κ. Καζάκη (βλ. εδώ):
"... ο Έλληνας πρέπει να δείξει μεγάλη σύνεση και προσοχή,διότι αν αυτός ο αγώνας δεν έχει τα ίδια ακριβώς ποιοτικά χαρακτηριστικά με εκείνα που χαρακτήριζαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1843 και που περιγράφονται με σαφή και ευθύ τρόπο στα λόγια του πρωτοστάτη της εξέγερσης στρατηγού Μακρυγιάννη, τότε το ποθούμενο απο τους ξένους και ντόπιους τυρράνους αιματοκύλισμα , είναι απολύτως βέβαιο πως δεν θα εμποδισθεί απο κανέναν Καζάκη, Παπαρήγα, Τσίπρα ή οποιονδήποτε άλλον."
Εφ όσον μιλάμε για "εθνικοαπελευθερωτικό" αγώνα δεν μπορούμε παρά να εννοούμε εκείνον που διεξάγεται "υπέρ πατρίδος" και το περιεχόμενο του οποίου φυσικά θα έχει και ταξικά αλλά πρωτίστως εθνικά και ιστορικά χαρακτηριστικά.
Αν λοιπόν αρχίσουμε και κάνουμε "εκπτώσεις" στην ιστορία μας ή σε αυτά που την συνιστούν, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας ή όπως συχνά λέει και ο κ. Καζάκης για "αυθυπαρξία της Ελλάδας".
Συμπερασματικά θα λέγαμε πως για να είναι συμπαγής , παλλαϊκός και προπάντων σε βάθος χρόνου αποτελεσματικός αυτός ο ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ αγώνας, θα πρέπει να είναι ευθύς και καθαρός ως προς το πατριωτικό του περιεχόμενο, αλλιώς απο αυτόνομο δέντρο θα καταντήσει περικοκλάδα που αιωνίως θα ψάχνει κάποιο ξένο στήριγμα για να ..ψηλώσει.
Αν και θα επανέλθουμε σε αυτό το θέμα, προς το παρόν θα κλείσουμε αυτό το εισαγωγικό σχόλιο, δηλώνοντας πως διαφωνούμε απόλυτα με τις θέσεις του κ. Καζάκη σχετικά με το όνομα των Σκοπίων και τις εκτιμήσεις του για το "Μακεδονικό".
Ως πρώτη απάντηση στο παρακάτω κείμενο του κ.Καζάκη παραθέτουμε αμέσως μετά απο αυτό την μελέτη του κ. Σ. Καργάκου σχετικά με την ελληνικότητα της Μακεδονίας:
Σχετικά με το Βιβλίο, "Μακεδονία: Οι φυλές και το Μέλλον τους"
http://dimitriskazakis.blogspot.com/2012/02/blog-post.html_
Επειδή ο σκοταδισμός με σύμμαχο την άγνοια μπορεί να ευνουχίσει πνευματικά και ηθικά τον οποιοδήποτε, ξεκαθαρίζω τα εξής πολύ απλά:
Πρώτο: Η μετάφραση έγινε το 2004 και όχι το 2006 και το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οδυσσέας. Δυστυχώς ο εκδότης θεώρησε πρέπον να πετσοκόψει την ιστορική επιμέλεια που συνόδευε την μετάφραση, όπου αποτυπωνόταν ανάγλυφα και η θέση του μεταφραστή. Μάλιστα, ο εκδότης συνόδευσε το βιβλίο με μια δική του εισαγωγή εξαιρετικά προσβλητική για το έργο και τον Βρετανό συγγραφέα. Η εισαγωγή αυτή είναι πέρα για πέρα μύθευμα και προϊόν σκοπιμότητας.
Δεύτερο: Ο Μπρέιλσφορντ δεν υπήρξε ποτέ πράκτορας των Βρετανών. Αντίθετα ανήκε στην αντιϊμπεριαλιστική τάση του Ανεξάρτητου Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, το οποίο ιδρύθηκε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, και ασκούσε δριμύτατη κριτική στην ιμπεριαλιστική πολιτική της Βρετανίας παγκόσμια, αλλά και στα Βαλκάνια ιδιαίτερα. Κάτι που τότε, αλλά και αργότερα δεν τόλμησε να κάνει κανείς πούρος εθνικόφρων. Ούτε υποστήριξε ποτέ την ανεξάρτητη Κρητική Πολιτεία. Το βιβλίο του μάλιστα αποτελεί τρανή απόδειξη του πόσο βαθιά ριζωμένο ήταν το αίτημα της ένωσης στους Κρητικούς.
Τρίτο: Ο συγγραφέας πολέμησε στον πόλεμο του 1897 με την μεριά των Ελλήνων στις τάξεις της διεθνούς ταξιαρχίας υπό τον Ριτσότι Γαριβάλδι (ανιψιό του γνωστού Γαριβάλδι). Άφησε και σχετικά απομνημονεύματα. Η διεθνής ταξιαρχία των φιλελλήνων, αλλά και η ταξιαρχία Σμολένσκι έξω από τον Βόλο, ήταν οι μόνες μονάδες του ελληνικού στρατού που πολέμησαν με σθένος και απαράμιλλη ανδρεία εναντίον των Οθωμανών, όταν ο διάδοχος Κωνσταντίνος και οι επιτελείς του είχαν σαν αποστολή να σημαίνουν διαρκώς υποχώρηση με σκοπό να οδηγηθεί ο ελληνικός στρατός σε μια ατιμωτική ήττα ώστε να επιβληθεί κατόπιν ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στην Ελλάδα. Όπως και έγινε.
Τέταρτο: Η πρώτη έκδοση του βιβλίου έγινε το 1906 και από τότε αποτέλεσε βασική βιβλιογραφική αναφορά για την κατάσταση της Οθωμανικής Μακεδονίας πριν και μετά την εξέγερση του Ίλιντεν (1903). Είτε συμφωνεί κανείς, είτε διαφωνεί με τα συμπεράσματα του συγγραφέα, κανείς και ποτέ δεν τόλμησε να αμφισβητήσει από ιστορική σκοπιά την πληρότητα και την ακρίβεια των παρατηρήσεων και των στοιχείων που αναφέρει. Αυτό που διαπιστώνει ο συγγραφέας εκείνη την εποχή, ήταν το γεγονός ότι η Οθωμανική Μακεδονία αποτελούνταν από διάσπαρτες εθνότητες, τόσο ανάκατες μεταξύ τους, που δεν θα μπορούσε κανένας εθνικός αλυτρωτισμός να επιβληθεί στην τότε Μακεδονία, παρά μόνο μέσα από ανελέητους διωγμούς και σφαγές των αλλοφύλων. Όπως κι έγινε.
Πέμπτο: Το βιβλίο υποστηρίζει την ανεξάρτητη από τους Οθωμανούς Μακεδονία, όπου όλες οι ανάμικτες εθνότητες θα μπορούσαν να ζήσουν ισότιμα και ειρηνικά. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε είναι σίγουρο πώς η ενιαία Μακεδονία θα γινόταν αργά ή γρήγορα ο κρίκος ένωσης όλων των Βαλκανικών εθνών, όπως ήθελε και πάλευε ο Ρήγας (προφανώς κι αυτός ήταν πράκτορας των Βρετανών). Αυτό στην πράξη αποδείχτηκε ουτοπία. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι τριχοτόμησαν την παλιά Οθωμανική Μακεδονία επιβάλλοντας μια άγρια και αιματηρή διαίρεση του πληθυσμού της.
Έκτο: Η μεγάλη συνεισφορά του συγκεκριμένου βιβλίου βρίσκεται στο γεγονός ότι αποδεικνύει ότι δεν υπήρξε ποτέ Μακεδονικό Έθνος, αλλά μόνο διάσπαρτες μακεδονικές εθνότητες (Βουλγαροσλάβοι, Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι, κοκ). Αυτό έχει μεγάλη σημασία για να αντιμετωπιστεί η προπαγάνδα των Σκοπίων που μιλά για Μακεδονικό Έθνος και θεωρούσε την εξέγερση του Ίλιντεν ως εθνέγερση των Μακεδόνων.
Όπως αποδεικνύει το βιβλίο, το Ίλιντεν ήταν μια κακά προετοιμασμένη εξέγερση της οργάνωσης VMRO, η οποία αν και τότε ήθελε να γίνει οργάνωση όλων των Μακεδόνων (Ελλήνων, Βουλγαροσλάβων, Τούρκων, Εβραίων, κοκ) δεν το πέτυχε και τελικά κατέληξε να αλωθεί από τον Βουλγαρικό αλυτρωτισμό.
Έβδομο: Όλα αυτά οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα πώς η αληθινά πατριωτική και δημοκρατική στάση στο ζήτημα των Σκοπίων δεν μπορεί να είναι εκείνη που επικεντρώνει στο όνομα αυτού του κράτους. Είναι αδιάφορο πώς θα ονομάζονται τα Σκόπια.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ίδια η ύπαρξή τους ως προϊόν ανοιχτής ιμπεριαλιστικής επέμβασης και διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Ότι όνομα κι αν αποκτήσουν. Δεν μπορεί κανένας αληθινός πατριώτης και δημοκράτης να ανέχεται κρατίδια-υβρίδια, προτεκτοράτα, τετελεσμένα προϊόντα πολέμου και επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων.
Γι' αυτό και η άποψή μου είναι ότι τα Σκόπια, όπως και το Κόσοβο, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κοκ, συνιστούν παρά φύση κρατίδια, τα οποία θα πρέπει να εκλείψουν και να ενσωματωθούν σε μια ενιαία και αδιαίρετη δημοκρατική Γιουγκοσλαβία. Αυτή είναι η θέση μου και αυτή υπεράσπιζα με την μετάφραση του συγκεκριμένου βιβλίου.
Όγδοο: Όσοι μιλούν για "ελληνική Μακεδονία", λειτουργούν όπως τυπικά λειτούργησε η προδοτική εθνικοφροσύνη σ' ολόκληρη την ιστορία του τόπου μας. Ως διατεταγμένοι πράκτορες των Μεγάλων Δυνάμεων και των σχεδίων τους.
Κι αυτό γιατί αφενός προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή από την αληθινά πατριωτική και δημοκρατική θέση που πρέπει να έχει κανείς για το ζήτημα και από την άλλη προτείνουν πρόστυχους αλυτρωτισμούς, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τους Γερμανούς και άλλους μεγάλους για να πυροδοτήσουν πολέμους για επαναχάραξη συνόρων.
Όπως ακριβώς κάνουν σήμερα ενισχύοντας τον Σκοπιανό "Μακεδονικό" αλυτρωτισμό, τον Αλβανικό αλυτρωτισμό, τον Βουλγαρικό αλυτρωτισμό και πάει λέγοντας. Οι δικοί μας εθνικόφρονες, δήθεν πατριώτες, είναι η εγχώρια εκδοχή του ξενοκίνητης μαφίας του UCK και των άλλων συμμοριών που χρηματοδοτεί και ενισχύει ο δυτικός ιμπεριαλισμός στα Βαλκάνια για να κρατά διαρκώς αντιμέτωπους τους λαούς της περιοχής.
Δημήτρης Καζάκης
Σαράντος Καργάκος, «Η ελληνικότητα της Μακεδονίας»
klassikoperiptosi.blogspot.com
Διαβάστε και εδώ Απαράδεκτες θέσεις του Δ. Καζάκη για την Μακεδονία.
eus320x240.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου